Jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku (Jr 18, 6).
Poprzedzony jest ośmiodniowymi rekolekcjami przygotowującymi do przyjęcia habitu i białego welonu. Obejmuje okres dwóch lat intensywnej formacji duchowej, liturgicznej i zakonnej.
Pozwala poznać charyzmat i misję zakonu w Kościele oraz aktywniej włączyć się we wspólnotę życia.
Aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka. Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście byli w miłości wkorzenieni i ugruntowani (Ef 3, 16-17).
Trzy kolejne lata służą utwierdzeniu w powołaniu oraz formacji ogólnej. Są ważnym etapem na drodze do całkowitego i ostatecznego daru z siebie, złożonego przez profesję wieczystą.
Ostatni, trzeci rok, profeska czasowa spędza w zgromadzeniu, poza nowicjatem. Powraca do niego na dwa miesiące przed profesją wieczystą, aby lepiej się do niej przygotować.
I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana (Oz 2, 21-22).
W radosny i oczekiwany przez wszystkich dzień ślubów wieczystych mniszka wypowiada formułę:
Ja, siostra NN, ślubuję Jezusowi Chrystusowi, mojemu zbawicielowi, żyć w wieczystej czystości, posłuszeństwie i ubóstwie, według konstytucji Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, na służbie Bogu i świętemu Kościołowi.
Śluby te składam w twoje ręce, Matko przełożona klasztoru. Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boża, nasi Założyciele: św. Franciszek Salezy i św. Joanna Franciszka de Chantal będą mi pomocą. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
Amen.
Będziecie Mnie szukać i znajdziecie Mnie, albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca (Jr 29, 13).
Złożony w dniu ślubów i ponawiany całkowity dar z siebie Bogu wymaga gruntownej przemiany wewnętrznej. Trzeba pozwolić się formować przez codzienne życie, własną wspólnotę, poprzez to, co zwykłe i nadzwyczajne w codzienności, modlitwę jak i trud apostolski, w radości i cierpieniu, aż do momentu śmierci.
Nie może jednak istnieć formacja bez autoformacji. Święty to człowiek, który w pełni posiada sam siebie.